Leylijnen

Estimated reading time: 2 min

Banen van energie

Leylijnen zijn banen van energie die door het landschap stromen. De kruispunten van deze lijnen worden leycentra genoemd. Vaak treft men op de plaats waar verschillende lijnen elkaar kruisen een kerk of oud heiligdom aan. Bijvoorbeeld de Sint Michaelslijn in Engeland.

Leylijnen en andere lijnen van de netwerken zijn rechte paden, kaarsrechte wegen van energie. Ze kruisen plekken waar kerken zijn gebouwd (met name die van voor 1300) of waar er (in vroegere tijden) een oud heiligdom was. Vroeger wisten de mensen al dat er op de plekken iets bijzonders aan de hand was.

Tijd van de hunebedden

In de tijd dat de hunebedden en de grafheuvels werden gecreëerd was men al bekend met deze energieën. De bouw van een hunebed heeft nooit als oorspronkelijk doel gehad om doden in te begraven, maar om deze energieën te vereren. In latere periodes werden grafheuvels opgeworpen, toen was men nog steeds bekend met de energieën. De verandering ten opzichte van de hunebedden was dat er nu wel mensen in begraven werden, de plek werd ook vereerd.

De kennis van de hunebedbouw kwam vanuit Engeland, hier werd er al langer gewerkt met grote megalieten die geplaatst werden op leycentra. Denk maar eens aan Stonehenge en Avebury en al die andere megalithische monumenten die in met name het zuidelijk deel van Engeland staan verspreid.

Romeinen

In latere perioden waren de energieën nog steeds bekend, de Romeinen legden hun wegen op deze kaarsrechte leylijnen. Dit deden ze vanwege de energie van de leylijn, De soldaten moesten lange marsen lopen. Door de energie van de leylijnen werden ze minder gauw moe en konden ze grotere stukken afleggen.

In die tijd werden de kapellen en kerkjes al op leycentra gebouwd. In nog latere periodes werden er houten burchten gebouwd op leycentra, deze plekken werden hier speciaal voor uitgekozen. Tot zeker in de late middeleeuwen werden kathedralen, kerken en kapellen nog steeds bewust op de leycentra geplaatst.
Omstreeks 1350 zou de toenmalige paus het verboden hebben om nog langer kerken op deze centra te plaatsen, voorheen was dat verplicht. Niet alle kerken, maar vele hierna werden nog steeds geplaatst op een leycentrum.

Ontzag afdwingen

Bij het kiezen van een locatie voor een kerk werd er niet alleen gekeken naar het leycentrum dat onder het altaar en de toren kwamen te liggen, maar ook werd er bijvoorbeeld gekeken of er op de plek waar de kerkgangers de hostie kregen, of daar een waterader of aardstraallijnen aanwezig waren. Door deze twee energieën voelden veel mensen het zwaar worden in de benen, op die plek moesten ze knielen, ontzag hebben voor het heilige.

Was this article helpful?
Dislike 0