Epstein-Barr-virus/ziekte van Pfeiffer

U bent hier:
Estimated reading time: 2 min

Kusjesziekte, klierkoorts, mononucleosis infectiosa of Ziekte van Pfeiffer (naar de ontdekker van de ziekte), het zijn allemaal namen voor dezelfde ziekte die meestal wordt veroorzaakt door het Epstein-Barr-virus (EBV). Dit virus behoort tot het herpesvirus. Soms gaat het om een besmetting met een cytomegalievirus dat ongeveer dezelfde symptomen geeft.

Bij jonge kinderen verloopt de infectie meestal zonder symptomen. Bij pubers en jongvolwassenen zijn de eerste tekenen vaak heel vaag: rillingen, gezwollen oogleden, lichte koorts, zich niet lekker voelen, hoofdpijn, gebrek aan eetlust… Dan verschijnen de meer specifieke symptomen zoals moeheid, koorts, keelpijn (soms heel erg, met gezwollen amandelen waardoor het slikken bemoeilijkt wordt), en gezwollen klieren in de hals en soms ook in de liezen en de oksels (vandaar de naam klierkoorts). De geringste inspanning kan volstaan om zich doodmoe te voelen (vandaar dat soms wel eens ten onrechte een verband wordt gelegd tussen het Epstein-Barr-virus en het chronisch-vermoeidheidssyndroom).

Bij jongvolwassenen wordt de presentatie van klachten meestal gekenmerkt door: keelpijn, koorts en opgezette klieren. Op latere leeftijd is dit weer minder het geval.

De laatste jaren lijkt het erop dat het Pfeiffer-virus steeds vaker ook verantwoordelijk is voor allerlei onverklaarbare ziekten, zoals onverklaarbare vermoeidheid, of onverklaarbare pijnklachten.
Regulier wordt het virus niet erkent als een chronische ziekmaker.
Het kan aan de basis liggen van bijvoorbeeld fibromyalgie, het chronisch vermoeidheidssyndroom, schildklieraandoeningen, draaiduizeligheid en oorsuizen.

Het virus lijkt door de jaren heen geëvolueerd, elke generatie van het virus lijkt sterker dan de vorige. Je kunt Pfeiffer op talloze manieren oplopen. Niet alleen door een kus, maar ook als baby omdat je moeder drager was van het virus, via bijvoorbeeld een bloedtransfusies of via seks, via de lucht of, inderdaad, via een kus.

Het Pfeiffer-virus is, net als de Lyme, geduldig. Het kan wel weken, maanden zelfs decennia lang verstopt zitten en wachten op een gunstige gelegenheid.

Heb je ooit een (milde) vorm van een Pfeiffer besmetting gehad, dan kan door het verzwakken van het immuunsysteem door bijvoorbeeld een scheiding, rouwproces of een andere ingrijpende gebeurtenis, het virus weer actief worden. Het kan dan onverklaarbare heftige klachten geven zoals bijvoorbeeld een niet goed functioneren van de schildklier, osteoporose, onverklaarbare vermoeidheid, wattig en wazig gevoel, geheugenverlies, depressie, haaruitval, slapeloosheid, broze nagels, spierzwakte en tal van andere onverklaarbare symptomen, zoals spierpijn, pijnlijke gewrichten, pijnlijke tenderpoints, rugpijn, tintelingen en/of doof gevoel in handen en voeten, migraine, duizeligheid, tranende ogen en nachtelijk zweten,voortdurende pijn, overgevoeligheid voor aanraken, ernstige vermoeidheid, etc. Of bij vrouwen wordt het op overgangsklachten gegooid, opvliegers, depressie, nachtelijk zweten, hartkloppingen, haaruitval of angst.

Bloedonderzoek, röntgenfoto’s en MRI-scans leveren niets op. De uiteindelijke ontstekingen kunnen leiden tot spierpijn, pijnlijke gewrichten, pijnlijke tenderpoints, rugpijn, tintelingen en/of doof gevoel in handen en voeten, migraine, voortdurende vermoeidheid, duizeligheid, tranende ogen, slapeloosheid, rusteloze slaap en nachtelijk zweten.  Regulier wordt vaak de diagnose fibromyalgie, het chronisch vermoeidheid syndroom of reuma gegeven. Klachten die hierbij horen zijn: overgevoeligheid voor aanraken, ernstige vermoeidheid, etc. Of bij vrouwen wordt het op overgangsklachten gegooid, opvliegers, depressie, nachtelijk zweten, hartkloppingen, haaruitval of angst.

Ultramoleculaire frequentie therapie kan het immuunsysteem ondersteunen bij de behandeling van Pfeiffer.

Was this article helpful?
Dislike 0