Antibiotica en CBD

De voordelen van cannabidiol of CBD – uit cannabis en hennepplanten – blijven zich opstapelen.

Het middel wordt toegepast in de behandeling van epilepsie en pijn en nu hebben onderzoekers ontdekt dat het een krachtig antibioticum is, zelfs tegen ernstige infectie

Cannabis zou het antwoord kunnen zijn op antibioticaresistente superbacteriën. De verbinding cannabidiol (CBD) geeft antibiotica ‘superkrachten’, waardoor ze weer effectief worden. In combinatie met CBD blijken lagere doses antibiotica effectief te zijn, terwijl de bacteriën voorheen zelfs niet werden gedood bij zeer hoge doseringen.

CBD is net zo effectief als sommige veelgebruikte antibiotica, zoals vancomycine en daptomycine. Het is een echt antwoord op de antibioticaresistente ‘superbacteriën’, aldus onderzoekers van de University of Queensland in Australië. Zij ontdekten het bijna toevallig. Ze hadden een synthetische vorm van CBD getest op eenvoudige huidaandoeningen toen ze beseften dat het werkte tegen ernstige stafylokokkeninfecties. De cannabidiol bleef gedurende lange tijd werkzaam, wat suggereert dat de bacteriën niet resistent werden.

CBD werkt ook als ontstekingsremmer, zegt onderzoeksleider dr. Mark Blaskovich. Het kan schade opruimen die door de bacteriële infectie is veroorzaakt.
Het meest hoopgevende nieuws is dat CBD volgens hem met succes de antibioticaresistente ‘superbacteriën’ en biofilms bestrijdt. Biofilms zijn de fysieke vormen van bacteriegroei die leiden tot moeilijk behandelbare infecties.

In laboratoriumproeven ontdekten onderzoekers van de Universiteit van Zuid-Denemarken dat de combinatie van CBD met het antibioticum bacitracine het delen en groeien van de bacterie verhinderde. Ook de celmembranen van de bacteriën werden instabiel, waardoor het antibioticum zijn werk kan doen.

BRON: Sci Rep, 2020; 10; 4112.
American Society for Microbiology annual conference, San Francisco, June 23, 2019

Delen:

On Key

Gerelateerde Blogs

De vitamine D-paradox: wat ze je niet vertellen over cholecalciferol

Kernidee
Het essay onderzoekt de paradox dat vitamine D3 (cholecalciferol) enerzijds wordt gepresenteerd als een essentiële voedingsstof en bewezen gezondheidsvoordelen heeft, maar anderzijds ook het werkzame bestanddeel van rattengif is en in veiligheidsdocumenten wordt geclassificeerd als dodelijk toxisch. Het doel van de tekst is deze schijnbare tegenstelling te begrijpen en de lezer aan te zetten kritisch na te denken over supplementen, voeding en gezondheidsclaims.
________________________________________
Hoofdpunten per thema
1. De paradox
• Studies tonen voordelen: minder progressie bij multiple sclerose, lagere kankersterfte, betere uitkomsten op de IC.
• Tegelijkertijd: rattengif werkt via exact dezelfde molecule (cholecalciferol).
• De auteur stelt: of dit is een extreem voorbeeld van “de dosis maakt het gif”, of er ontbreekt fundamentele kennis.
2. De zaak tegen vitamine D
• Veiligheidsinformatiebladen van farmaceuten melden: “dodelijk bij inslikken”.
• Werkingsmechanisme toxiciteit: hypercalciëmie → verkalking, nierschade, hartfalen.
• Productieproces: industrieel, vanuit lanoline (schapenwolvet) behandeld met benzeen, chloroform en bestraling.
• Bijwerkingen: ontregeling van mineralenbalans, uitputting van magnesium, mogelijk chronische ontstekingen.
3. De argumenten vóór vitamine D
• Klinische studies rapporteren voordelen:
o MS: 34% minder progressie.
o Kanker: 15% minder sterfte.
o IC-patiënten: lagere mortaliteit.
• Effecten vooral zichtbaar bij ernstig tekort of ziekte, minder bij gezonde populaties.
• Mogelijke verklaring: hormetische werking (kleine dosis gif → beschermende reactie van het lichaam).
4. De wankele basis van het vitamine D-paradigma
• Vitamine D is historisch niet uit natuurlijke bronnen geïsoleerd, maar via industriële processen “gecreëerd”.
• Bloedtesten meten synthetische metabolieten, waardoor structureel een tekort lijkt te bestaan.
• Epidemiologische patronen:
o Traditionele culturen (Inuit, boerenvolkeren) hadden geen supplementen maar ook geen tekorten.
o Osteoporose en auto-immuunziekten namen juist toe ná invoering van massale verrijking.
5. Alternatieve perspectieven
• Dr. Paul Mason: vitamine D is misschien geen voedingsstof maar een marker voor zonblootstelling en metabole gezondheid (vergelijkbaar met natuurlijke zonnebrand).
• Lage vitamine D-waarden correleren mogelijk met slechte gezondheid, zonder oorzaak-gevolgrelatie.
• Glyfosaat en zaadoliën zouden natuurlijke vitamine D-synthese kunnen verstoren en zo de ‘tekort-epidemie’ veroorzaken.
6. Parallel met andere toxines
• Warfarine (ook rattengif) wordt als medicijn gebruikt, maar enkel gecontroleerd bij zieken.
• Bij vitamine D is het verschil dat het massaal en ongericht wordt toegevoegd aan voedsel en aanbevolen voor iedereen.
7. Het bedrijfsmodel
• Diagnose creëert vraag (testen die tekorten aantonen).
• Suppletie en verrijking maken ontsnappen onmogelijk.
• Bijwerkingen scheppen nieuwe markten (osteoporose-, nier- en hartmedicatie).
• Grote economische belangen (miljardenmarkten voor supplementen, testen en behandelingen).
8. Conclusie
• Er is geen eenduidig antwoord: vitamine D3 is tegelijk potentieel nuttig én gevaarlijk.
• Het werkt waarschijnlijk meer als een hormoon of farmaceutische interventie dan als voedingsstof.
• Lezers worden opgeroepen kritisch te blijven, zelf verantwoordelijkheid te nemen en zich te richten op natuurlijke strategieën: zonlicht, beweging, onbewerkte voeding.
• De kernboodschap: het conventionele verhaal over vitamine D als universeel heilzaam klopt niet; de waarheid is complexer en onzekerder.

Wanneer je lichaam fluistert, luister dan.

Dit essay is geïnspireerd door de onvergelijkbare Barbara O’Neill, wier onverschrokken lessen miljoenen mensen bewust hebben gemaakt van de intelligentie van hun eigen lichaam. Barbara

Vragen? Zoek in de kennisbank.