Waarom worden zoveel mensen ernstig ziek van het coronavirus?

Deze vraag houd mij al een tijdje bezig.
Wij hebben al miljoenen jaren een ingenieus immuunsysteem dat heel goed in staat is indringers als bacteriën, parasieten en virussen effectief te bestrijden. Als het immuunsysteem hard moet werken om de belager uit het lichaam te werken kunnen we bijvoorbeeld koorts krijgen en zogenaamde “griepverschijnselen”. Iedere besmetting met een belager kent een incubatietijd. De incubatieperiode of incubatietijd van een ziekte is de tijd die verstrijkt tussen de besmetting en de eerste klinische symptomen van de ziekte. Normaliter is dat 14 dagen. Maar als je berichten nu mag geloven is er iets veel heftigers aan de hand, iets dat zeer besmettelijk is. Iets dat heel snel van mens naar mens gaat.

Wat is er aan de hand?

Het mag duidelijk zijn dat ons immuunsysteem tegenwoordig een enorme uitdaging kent. Door o.a. medicatie, vaccinaties, straling en/of de combinatie hiervan, wordt het of verzwakt of juist aangewakkerd door wat men noemt een auto-immuunreactie. In het laatste geval is het immuunsysteem overprikkelt en doet te zeer zijn best waardoor het de eigen afweer gaat aanvallen. Veel mensen zijn hierdoor al chronisch ziek.

Deze mensen zijn natuurlijk eerder gevoelig voor een besmetting omdat het immuunsysteem niet adequaat kan reageren.

Maar er is nu sprake van een veel grotere groep mensen die ernstig ziek worden en, heel opvallend, in een relatief zeer korte periode. Het immuunsysteem laat nu blijkbaar ergens een steek vallen.

Welke steek laat het immuunsysteem vallen?

Toen het coronavirus de kop opstak konden wij als therapeuten coronakorrels bestellen bij DNH research in de Meern. Deze corona korrels werken via het principe van een ultra moleculaire frequentie therapie. Eenvoudig gezegd geeft de ultra moleculaire frequentietherapie een effectieve tegentrilling tegen de pathogene (ziekmakende) trilling die in dit geval het coronavirus in het lichaam teweeg brengt. Een zeer effectieve manier om de ziekmakende werking van een virus uit te laten doven. Vele therapeuten met mij maken dagelijks, met veel succes, gebruik van deze therapie.
Deze therapiemethode is niet wetenschappelijk bewezen maar gebaseerd op diepgaande kennis van de pathologie en fysiologie in relatie tot een klinisch beeld. Met andere woorden: iemand komt met klachten in de praktijk, er wordt uitgezocht welke belager dit veroorzaakt (virus, bacterie, parasiet, schimmel), krijgt een gerichte UMF therapie en er is na 6 weken een ander klinisch beeld ontstaan. De oorspronkelijke belager stoort niet meer en de client is opgeknapt.

Coronavirus is waarschijnlijk gemuteerd

Tot ongeveer de 2e week van maart waren de coronakorrels nog het perfecte antwoord op het rondwarende virus. Daarna was de werking nog maar 40%. Hoe kan dat?

In de weken hierna testten zowel mijn collega’s als ik een toename van het aantal legionellabesmettingen; niet de bacterie maar de oer-bacterie. Dit is een bacterie die eeuwenlang inactief in ondergrondse lagen  van de aarde heeft gezeten en op een of andere manier bovengronds is gekomen en zich aangesloten heeft bij het bestaande bacterie-rijk. Maar omdat het een primitieve bacterie (oid) is herkent ons immuunsysteem het niet (meer) en kan het dus ongestoord zijn pathogene (ziekmakende) gang gaan.  

Dit bracht ons op het idee om na te gaan of de legionella oid (oer-bacterie) samen gevloeid is met het coronavirus. Uit testen bleek ook nog dat naast de legionella-oid (50% verantwoordelijk voor besmetting) tevens het adenovirus (10% verantwoordelijk voor besmetting) een grote rol speelt in de huidige coronabesmetting.

De oer-bacterie legionella of te wel de legionella-oid

Als de legionella-oid uit de diepere lagen van de aarde omhoog gekomen is ( het waarom is niet duidelijk, aardbeving?, gerommel in aardlagen?) dan is het goed mogelijk dat dit via het (kraan)water verspreid werd. Het idee hierachter was dat wij thuis (in Duitsland) een unit op de waterleiding hebben die ziekmakende informatie uit het water haalt. De legionella -oid is pathogene (ziekmakende) informatie. Het blijkt dat wij deze legionella informatie niet in het drinkwater hadden. Maar in mijn praktijk in Nederland bijvoorbeeld wel. De legionella heeft een incubatietijd van 2-4 dagen. Is dat de reden dat het actuele virus zich zo snel kon verspreiden?
Volgens mijn test blijkt eveneens dat in Duitsland de legionella informatie minder heftig in het water aanwezig was dan in Nederland.

Actuele situatie

We zijn nu weken verder en het blijkt dat de legionella informatie nog minder dan 10% in het water aanwezig is. Gelukkig niet meer ziekmakend en geen trigger meer voor het coronavirus.

Wel test ik nu bij veel mensen de legionella informatie veelal als celvervuiling. De cel heeft geregistreerd dat er een legionella belasting langs is geweest. Deze cel informatie kan nog wel degelijk ziekmakend zijn. Teven test ik bijzonder vaak het enterovirus D68. Het enterovirus D68 , ook wel EV-D68 genoemd,  is een longvirus dat sinds 2014 als een soort vervelende griep rondwaard. Het bekendste enterovirus is het bijna uitgeroeide poliovirus. Het is over het algemeen een virus dat voornamelijk voorkomt in de darmen, in het snot en slijm en in de ontlasting van geïnfecteerde patiënten.  Symptomen zijn diarree, huiduitslag, braken, koorts en keelpijn, hoesten en ademhalingsproblemen,  alsmede aanvallen van spier- en botpijn.  Maar ook onregelmatigheden van hart en ontstekingen heb ik wargenomen. Het zou goed kunnen zijn dat een combinatie van het enterovirus en het coronavirus een zeer ziekmakende match is.

Delen:

Laat een reactie achter

Uw e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *


On Key

Gerelateerde Blogs

Het McCullough Spike Detox Protocol

Door Cindy de Waard Het spike-eiwit, waaraan het lichaam wordt blootgesteld tijdens een SARS-CoV-2 infectie of als reactie op COVID-19 vaccinatie, heeft pathogene eigenschappen. Hierdoor

Eerste spike-detox-protocol gepubliceerd

12 Feb, 2024 Het spike-eiwit, waaraan het lichaam wordt blootgesteld tijdens een SARS-CoV-2-infectie of als reactie op COVID-19-vaccinatie, wordt geassocieerd met verschillende gezondheidsproblemen, waaronder postviraal

De vitamine D-paradox: wat ze je niet vertellen over cholecalciferol

Kernidee
Het essay onderzoekt de paradox dat vitamine D3 (cholecalciferol) enerzijds wordt gepresenteerd als een essentiële voedingsstof en bewezen gezondheidsvoordelen heeft, maar anderzijds ook het werkzame bestanddeel van rattengif is en in veiligheidsdocumenten wordt geclassificeerd als dodelijk toxisch. Het doel van de tekst is deze schijnbare tegenstelling te begrijpen en de lezer aan te zetten kritisch na te denken over supplementen, voeding en gezondheidsclaims.
________________________________________
Hoofdpunten per thema
1. De paradox
• Studies tonen voordelen: minder progressie bij multiple sclerose, lagere kankersterfte, betere uitkomsten op de IC.
• Tegelijkertijd: rattengif werkt via exact dezelfde molecule (cholecalciferol).
• De auteur stelt: of dit is een extreem voorbeeld van “de dosis maakt het gif”, of er ontbreekt fundamentele kennis.
2. De zaak tegen vitamine D
• Veiligheidsinformatiebladen van farmaceuten melden: “dodelijk bij inslikken”.
• Werkingsmechanisme toxiciteit: hypercalciëmie → verkalking, nierschade, hartfalen.
• Productieproces: industrieel, vanuit lanoline (schapenwolvet) behandeld met benzeen, chloroform en bestraling.
• Bijwerkingen: ontregeling van mineralenbalans, uitputting van magnesium, mogelijk chronische ontstekingen.
3. De argumenten vóór vitamine D
• Klinische studies rapporteren voordelen:
o MS: 34% minder progressie.
o Kanker: 15% minder sterfte.
o IC-patiënten: lagere mortaliteit.
• Effecten vooral zichtbaar bij ernstig tekort of ziekte, minder bij gezonde populaties.
• Mogelijke verklaring: hormetische werking (kleine dosis gif → beschermende reactie van het lichaam).
4. De wankele basis van het vitamine D-paradigma
• Vitamine D is historisch niet uit natuurlijke bronnen geïsoleerd, maar via industriële processen “gecreëerd”.
• Bloedtesten meten synthetische metabolieten, waardoor structureel een tekort lijkt te bestaan.
• Epidemiologische patronen:
o Traditionele culturen (Inuit, boerenvolkeren) hadden geen supplementen maar ook geen tekorten.
o Osteoporose en auto-immuunziekten namen juist toe ná invoering van massale verrijking.
5. Alternatieve perspectieven
• Dr. Paul Mason: vitamine D is misschien geen voedingsstof maar een marker voor zonblootstelling en metabole gezondheid (vergelijkbaar met natuurlijke zonnebrand).
• Lage vitamine D-waarden correleren mogelijk met slechte gezondheid, zonder oorzaak-gevolgrelatie.
• Glyfosaat en zaadoliën zouden natuurlijke vitamine D-synthese kunnen verstoren en zo de ‘tekort-epidemie’ veroorzaken.
6. Parallel met andere toxines
• Warfarine (ook rattengif) wordt als medicijn gebruikt, maar enkel gecontroleerd bij zieken.
• Bij vitamine D is het verschil dat het massaal en ongericht wordt toegevoegd aan voedsel en aanbevolen voor iedereen.
7. Het bedrijfsmodel
• Diagnose creëert vraag (testen die tekorten aantonen).
• Suppletie en verrijking maken ontsnappen onmogelijk.
• Bijwerkingen scheppen nieuwe markten (osteoporose-, nier- en hartmedicatie).
• Grote economische belangen (miljardenmarkten voor supplementen, testen en behandelingen).
8. Conclusie
• Er is geen eenduidig antwoord: vitamine D3 is tegelijk potentieel nuttig én gevaarlijk.
• Het werkt waarschijnlijk meer als een hormoon of farmaceutische interventie dan als voedingsstof.
• Lezers worden opgeroepen kritisch te blijven, zelf verantwoordelijkheid te nemen en zich te richten op natuurlijke strategieën: zonlicht, beweging, onbewerkte voeding.
• De kernboodschap: het conventionele verhaal over vitamine D als universeel heilzaam klopt niet; de waarheid is complexer en onzekerder.

Vragen? Zoek in de kennisbank.