Wat ze ons niet vertellen over zout

Beperk je zoutinname om je hart gezond te houden, zo wordt beweerd.
Net als: ‘Zout veroorzaakt hoge bloeddruk en hartfalen’.
Het blijkt dat het beperken van de inname van zout de echte killer is.

Uit een grote studie is namelijk gebleken dat een lage zoutconsumptie het risico op sterfte met 34 procent verhoogt. Als je niet genoeg zout binnenkrijgt, wordt je bloed dikker, kan het minder goed stromen en ontstaan stolsels.

In 1977 begon men in Amerika mensen bang te maken voor zout. De voedingsrichtlijnen van de Amerikaanse Senaat waarschuwden dat zout je bloeddruk verhoogt en hartfalen veroorzaakt.

Verborgen epidemie

Onderzoek laat echter zien dat je bloeddruk met minder dan één procent daalt als je zout laat staan. En bij ziekenhuispatiënten die via een infuus natriumchloride krijgen, schiet de bloeddruk niet omhoog. Dat is vreemd.

Wat ze je niet vertellen is: te weinig zout is vaak juist slecht. Uit studies blijkt dat een lage zoutinname gepaard gaat met vermoeidheid, duizeligheid en slapeloosheid. Het verhoogt het risico op boezemfibrilleren en een hoge hartslag. Je brein en je hart hebben natrium nodig.

Hyponatriëmie, een tekort aan natrium in het bloed, is een verborgen epidemie. Maar omdat zout wordt gedemoniseerd, wordt er niet naar gekeken.

Onderdeel van een patroon

Vijftien tot 20 procent van de ziekenhuispatiënten heeft een tekort aan natrium. Het is een veelvoorkomende reden voor ziekenhuisopname en kan worden veroorzaakt door vele soorten medicijnen.

Te veel zout is slecht, maar te weinig zout is net zo slecht of misschien nog wel slechter. Tijdens een onderzoek werden 181 landen met elkaar vergeleken en in de ‘zoutarme’ landen hadden mensen een kortere levensverwachting.

De oorlog tegen zout is onderdeel van een patroon: ze beweren dat de zon kanker veroorzaakt en dat eieren hartaanvallen veroorzaken. Het zijn zondebokken in een ziek systeem dat profiteert van verwarring.

Meer info en alle studies vind je hier.

bron: nine for news

Delen:

On Key

Gerelateerde Blogs

De vitamine D-paradox: wat ze je niet vertellen over cholecalciferol

Kernidee
Het essay onderzoekt de paradox dat vitamine D3 (cholecalciferol) enerzijds wordt gepresenteerd als een essentiële voedingsstof en bewezen gezondheidsvoordelen heeft, maar anderzijds ook het werkzame bestanddeel van rattengif is en in veiligheidsdocumenten wordt geclassificeerd als dodelijk toxisch. Het doel van de tekst is deze schijnbare tegenstelling te begrijpen en de lezer aan te zetten kritisch na te denken over supplementen, voeding en gezondheidsclaims.
________________________________________
Hoofdpunten per thema
1. De paradox
• Studies tonen voordelen: minder progressie bij multiple sclerose, lagere kankersterfte, betere uitkomsten op de IC.
• Tegelijkertijd: rattengif werkt via exact dezelfde molecule (cholecalciferol).
• De auteur stelt: of dit is een extreem voorbeeld van “de dosis maakt het gif”, of er ontbreekt fundamentele kennis.
2. De zaak tegen vitamine D
• Veiligheidsinformatiebladen van farmaceuten melden: “dodelijk bij inslikken”.
• Werkingsmechanisme toxiciteit: hypercalciëmie → verkalking, nierschade, hartfalen.
• Productieproces: industrieel, vanuit lanoline (schapenwolvet) behandeld met benzeen, chloroform en bestraling.
• Bijwerkingen: ontregeling van mineralenbalans, uitputting van magnesium, mogelijk chronische ontstekingen.
3. De argumenten vóór vitamine D
• Klinische studies rapporteren voordelen:
o MS: 34% minder progressie.
o Kanker: 15% minder sterfte.
o IC-patiënten: lagere mortaliteit.
• Effecten vooral zichtbaar bij ernstig tekort of ziekte, minder bij gezonde populaties.
• Mogelijke verklaring: hormetische werking (kleine dosis gif → beschermende reactie van het lichaam).
4. De wankele basis van het vitamine D-paradigma
• Vitamine D is historisch niet uit natuurlijke bronnen geïsoleerd, maar via industriële processen “gecreëerd”.
• Bloedtesten meten synthetische metabolieten, waardoor structureel een tekort lijkt te bestaan.
• Epidemiologische patronen:
o Traditionele culturen (Inuit, boerenvolkeren) hadden geen supplementen maar ook geen tekorten.
o Osteoporose en auto-immuunziekten namen juist toe ná invoering van massale verrijking.
5. Alternatieve perspectieven
• Dr. Paul Mason: vitamine D is misschien geen voedingsstof maar een marker voor zonblootstelling en metabole gezondheid (vergelijkbaar met natuurlijke zonnebrand).
• Lage vitamine D-waarden correleren mogelijk met slechte gezondheid, zonder oorzaak-gevolgrelatie.
• Glyfosaat en zaadoliën zouden natuurlijke vitamine D-synthese kunnen verstoren en zo de ‘tekort-epidemie’ veroorzaken.
6. Parallel met andere toxines
• Warfarine (ook rattengif) wordt als medicijn gebruikt, maar enkel gecontroleerd bij zieken.
• Bij vitamine D is het verschil dat het massaal en ongericht wordt toegevoegd aan voedsel en aanbevolen voor iedereen.
7. Het bedrijfsmodel
• Diagnose creëert vraag (testen die tekorten aantonen).
• Suppletie en verrijking maken ontsnappen onmogelijk.
• Bijwerkingen scheppen nieuwe markten (osteoporose-, nier- en hartmedicatie).
• Grote economische belangen (miljardenmarkten voor supplementen, testen en behandelingen).
8. Conclusie
• Er is geen eenduidig antwoord: vitamine D3 is tegelijk potentieel nuttig én gevaarlijk.
• Het werkt waarschijnlijk meer als een hormoon of farmaceutische interventie dan als voedingsstof.
• Lezers worden opgeroepen kritisch te blijven, zelf verantwoordelijkheid te nemen en zich te richten op natuurlijke strategieën: zonlicht, beweging, onbewerkte voeding.
• De kernboodschap: het conventionele verhaal over vitamine D als universeel heilzaam klopt niet; de waarheid is complexer en onzekerder.

Wanneer je lichaam fluistert, luister dan.

Dit essay is geïnspireerd door de onvergelijkbare Barbara O’Neill, wier onverschrokken lessen miljoenen mensen bewust hebben gemaakt van de intelligentie van hun eigen lichaam. Barbara

Vragen? Zoek in de kennisbank.