De helende krachten van kurkuma

Kurkuma: geliefd als smaakstof in Aziatische gerechten. De typische felle geelachtige kleur maakt het kruid daarnaast bekend als kleurstof. Bovendien is dit ‘heilige poeder’ tegenwoordig steeds populairder als supplement, vanwege een verscheidenheid aan gezondheidsvoordelen. Maar hoe ziet de helende werking van kurkuma eruit? En zijn er ook bijwerkingen?

Gewonnen uit de wortelstok van de curcuma longa, wordt kurkuma ook wel Indiase geelwortel, koenier, koenjit, kunyit of tameriek genoemd. De plant groeit in India en Zuidoost-Azië. De werkzame stof van kurkuma heet curcumine en beschikt over antioxiderende en ontstekingsremmende krachten. In de Ayurveda wordt kurkuma al lang gebruikt als medicijn. Ayurveda is een geneeskunst die duizenden jaren oud is; het is het gezondheidssysteem van de oud-Indiase vedische beschaving en wordt beschouwd als het oudste gezondheidssysteem ter wereld. Volgens Ayurveda is kurkuma goed voor de spijsvertering, heeft het positieve effecten op het bloed en plasma in ons vatenstelsel en helpt het bij gewrichtspijn.[1] Eerder onderzoek suggereert daarnaast dat curcumine ontgiftend, krampstillend, cholesterolverlagend en wondgenezend werkt.[2]

Zwitserse onderzoekers voerden onlangs een meta-analyse uit om zo de effecten van voedingsstoffen bij patiënten met artrose in verschillende onderzoeken met elkaar te vergelijken.[3] Artrose is een vorm van reuma, een gewrichtsaandoening waarbij voedingstoffen niet alleen een rol kunnen spelen in het ontstaan ervan, maar ook in de ontwikkeling. De onderzoekers raadpleegden onder andere PubMed en bekeken de effecten van verschillende voedingsstoffen op pijn, stijfheid en ontstekingen in patiënten met knieartrose. Kurkuma en gember bleken een positieve impact te hebben op de genoemde klinische symptomen van artrose. Dit effect was significant effectief vergeleken met placebo. Bij de andere supplementen, vitamine E en D en omega 3, bleef dit effect uit.

In een ander Zwitsers onderzoek werd de ontstekingsremmende waarde van kurkuma bekeken in de behandeling van patiënten met chronische nierziekte.[4] Een groep van 24 patiënten met chronische nierziekte kreeg gedurende zes maanden twee keer per dag een tablet van 500 mg curcumine. Curcumine liet een ontstekingsremmend effect zien: het verlaagde de hoeveelheid plasmacytokinen. Positief was ook dat het supplement geen bijwerkingen met zich meebracht.

Ook de publieke omroep heeft zich recent beziggehouden met de geneeskrachtige werking van kurkuma. Het consumentenprogramma Radar van AVROTROS ging in gesprek met dokter Jeanne de Vries.[5] Zij is voedingswetenschapper aan de Universiteit van Wageningen en beaamt de kracht van kurkuma bij het tegengaan van ontstekingsprocessen. De Vries beschrijft daarnaast dat de werking van bepaalde medicatie door kurkuma wordt tegengegaan. Dit zou gezien zijn bij antibiotica, antidepressiva, cardiovasculaire medicatie, en ook bij kankermedicatie en chemotherapie. Dit komt door de veranderingen die curcumine kan geven in de opname en uitscheiding van medicijnen. Kurkuma zou volgens sommige onderzoeken niet zozeer hulp te bieden bij het actief bestrijden van ziekten en ontstekingen, maar vooral ondersteunend zijn en als preventiemiddel werken.

We mogen dus stellen dat kurkuma als supplement antioxiderende en ontstekingsremmende krachten bezit, specifiek in de behandeling van patiënten met knieartrose en chronische nierziekte. Het combineren van kurkumasupplementen met andere specifieke medicatie wordt hierbij afgeraden. Gebruik het supplement daarnaast liever niet voor actieve ziektebestrijding, maar eerder als (felgekleurde) bijdrage aan een gezonde levensstijl.

Bronnen:
1 https://www.ayurveda.nl/geelwortel.html
2 https://www.sohf.nl/blog/wat-zijn-de-bijwerkingen-van-kurkuma
3 PMID: 35458170, DOI: 10.3390/nu14081607
4 PMID: 35011106, DOI: 10.3390/nu14010231
5 https://radar.avrotros.nl/hulp-tips/hulpartikelen/item/kurkuma-gezondheidsbooster-of-niet/

Delen:

On Key

Gerelateerde Blogs

De vitamine D-paradox: wat ze je niet vertellen over cholecalciferol

Kernidee
Het essay onderzoekt de paradox dat vitamine D3 (cholecalciferol) enerzijds wordt gepresenteerd als een essentiële voedingsstof en bewezen gezondheidsvoordelen heeft, maar anderzijds ook het werkzame bestanddeel van rattengif is en in veiligheidsdocumenten wordt geclassificeerd als dodelijk toxisch. Het doel van de tekst is deze schijnbare tegenstelling te begrijpen en de lezer aan te zetten kritisch na te denken over supplementen, voeding en gezondheidsclaims.
________________________________________
Hoofdpunten per thema
1. De paradox
• Studies tonen voordelen: minder progressie bij multiple sclerose, lagere kankersterfte, betere uitkomsten op de IC.
• Tegelijkertijd: rattengif werkt via exact dezelfde molecule (cholecalciferol).
• De auteur stelt: of dit is een extreem voorbeeld van “de dosis maakt het gif”, of er ontbreekt fundamentele kennis.
2. De zaak tegen vitamine D
• Veiligheidsinformatiebladen van farmaceuten melden: “dodelijk bij inslikken”.
• Werkingsmechanisme toxiciteit: hypercalciëmie → verkalking, nierschade, hartfalen.
• Productieproces: industrieel, vanuit lanoline (schapenwolvet) behandeld met benzeen, chloroform en bestraling.
• Bijwerkingen: ontregeling van mineralenbalans, uitputting van magnesium, mogelijk chronische ontstekingen.
3. De argumenten vóór vitamine D
• Klinische studies rapporteren voordelen:
o MS: 34% minder progressie.
o Kanker: 15% minder sterfte.
o IC-patiënten: lagere mortaliteit.
• Effecten vooral zichtbaar bij ernstig tekort of ziekte, minder bij gezonde populaties.
• Mogelijke verklaring: hormetische werking (kleine dosis gif → beschermende reactie van het lichaam).
4. De wankele basis van het vitamine D-paradigma
• Vitamine D is historisch niet uit natuurlijke bronnen geïsoleerd, maar via industriële processen “gecreëerd”.
• Bloedtesten meten synthetische metabolieten, waardoor structureel een tekort lijkt te bestaan.
• Epidemiologische patronen:
o Traditionele culturen (Inuit, boerenvolkeren) hadden geen supplementen maar ook geen tekorten.
o Osteoporose en auto-immuunziekten namen juist toe ná invoering van massale verrijking.
5. Alternatieve perspectieven
• Dr. Paul Mason: vitamine D is misschien geen voedingsstof maar een marker voor zonblootstelling en metabole gezondheid (vergelijkbaar met natuurlijke zonnebrand).
• Lage vitamine D-waarden correleren mogelijk met slechte gezondheid, zonder oorzaak-gevolgrelatie.
• Glyfosaat en zaadoliën zouden natuurlijke vitamine D-synthese kunnen verstoren en zo de ‘tekort-epidemie’ veroorzaken.
6. Parallel met andere toxines
• Warfarine (ook rattengif) wordt als medicijn gebruikt, maar enkel gecontroleerd bij zieken.
• Bij vitamine D is het verschil dat het massaal en ongericht wordt toegevoegd aan voedsel en aanbevolen voor iedereen.
7. Het bedrijfsmodel
• Diagnose creëert vraag (testen die tekorten aantonen).
• Suppletie en verrijking maken ontsnappen onmogelijk.
• Bijwerkingen scheppen nieuwe markten (osteoporose-, nier- en hartmedicatie).
• Grote economische belangen (miljardenmarkten voor supplementen, testen en behandelingen).
8. Conclusie
• Er is geen eenduidig antwoord: vitamine D3 is tegelijk potentieel nuttig én gevaarlijk.
• Het werkt waarschijnlijk meer als een hormoon of farmaceutische interventie dan als voedingsstof.
• Lezers worden opgeroepen kritisch te blijven, zelf verantwoordelijkheid te nemen en zich te richten op natuurlijke strategieën: zonlicht, beweging, onbewerkte voeding.
• De kernboodschap: het conventionele verhaal over vitamine D als universeel heilzaam klopt niet; de waarheid is complexer en onzekerder.

Wanneer je lichaam fluistert, luister dan.

Dit essay is geïnspireerd door de onvergelijkbare Barbara O’Neill, wier onverschrokken lessen miljoenen mensen bewust hebben gemaakt van de intelligentie van hun eigen lichaam. Barbara

Vragen? Zoek in de kennisbank.