Ten tijde van nazi-Duitsland werd fluoride ingezet om de populatie dommer, volgzamer en dienstbaarder te maken.

Fluoride is een bestanddeel van rattengif en één van de basisingrediënten van zowel Prozac (fluoxetine-hydrochloride) als het zenuwgas methyl-isopropyl-fosfonofluoridaat, ook wel Sarin genoemd.
De meeste mensen poetsen er elke dag hun tanden mee. Alhoewel het vrijwel onmogelijk is om fluoride geheel te vermijden zijn er vele stappen die je kunt nemen om zo weinig mogelijk fluoride te consumeren en de opgehoopte fluoride in je lichaam te verwijderen.

Natuurlijke versus kunstmatige fluoride

In tegenstelling tot wat ons decennia lang is verteld leidt kunstmatige fluoride tot fluorose, een tandverkleuring waarbij helderwitte vlekken het tandglazuur ontsieren. In Europese en Amerikaanse gemeenschappen waar het drinkwater niet wordt gefluorideerd hebben mensen minder gaatjes dan in gebieden waar wel wordt gefluorideerd. Fluoride kan leiden tot hyperactiviteit, artritis, een lager IQ, dementie, ontregeling van het immuunsysteem, genetische schade, kanker en een kortere levensverwachting.

Fluoride in natuurlijke vorm wordt gezien als een essentieel spoorelement, maar we hebben slechts zeer kleine hoeveelheden van natuurlijk fluoride nodig. De natuurlijke vorm van fluoride is apatiet. De kunstmatige vorm van fluoride is natriumfluoride, een chemisch afvalproduct dat vrijkomt bij de productie van aluminium, staal, cement, fosfaat en kernwapens. Dergelijke fluoride heeft geen positieve gezondheidseffecten.

Voordat het volk werd misleid over fluoride kampten zowel de aluminium- als de kernindustrie met een probleem. Ze konden zich steeds moeilijker ontdoen van giftig fluoride dat als afvalproduct vrijkwam. Dankzij de leugens die zijn verkocht aan een onbewust publiek krijgen we fluoride binnen en belandt het via het riool in onze natuurlijke omgeving.
Bovendien verdienen de industrieën 20.000 keer meer aan fluoride dan wat het in feite waard is.

Fluoride vermijden en verwijderen

Door producten met fluoride te vermijden zoals de meeste soorten tandpasta, tandverzorgingsproducten, frisdranken en commerciële melk wordt je consumptie van fluoride sterk teruggebracht. Leverzuivering is een effectieve manier om fluoriden en andere toxines te verwijderen uit je lichaam. Er zijn
behandelingen die zich richten op de lever zelf, maar er zijn ook behandelingen die met name de galblaas reinigen.

Bekend is dat borium ( dus ook vitamine D3), natriumtetraboraat of borax en jodium fluoride verwijderen uit het lichaam. De pulp, bast en bladeren van de tamarinde kunnen worden gebruikt voor thee, extracten en tincturen om fluoride middels urine uit het lichaam te halen. De tamarinde kwam van oorsprong enkel voor in Afrika, maar migreerde naar India en Zuidoost-Azië.

Vitamine C helpt ook om fluoride te verwijderen. Het beste resultaat wordt bereikt door vitamine C te combineren met lecithine. Alhoewel niet bewezen geloven velen dat melatonine helpt tegen fluoride door de pijnappelklier te ontkalken. Fysieke activiteit, een gezond dieet en meditatie dragen bij aan de productie van melatonine in de pijnappelklier. Tot besluit kan ook appelpectine worden gebruikt om het lichaam te ontdoen van fluoride.

Alhoewel het lastig is om door de mens gemaakte fluoride geheel te vermijden kun je de blootstelling aan fluoride drastisch terugdringen door de juiste keuzes te maken en eenvoudige stappen te nemen.

Bron: Thewatchers.adorraeli.com

Delen:

On Key

Gerelateerde Blogs

Het McCullough Spike Detox Protocol

Door Cindy de Waard Het spike-eiwit, waaraan het lichaam wordt blootgesteld tijdens een SARS-CoV-2 infectie of als reactie op COVID-19 vaccinatie, heeft pathogene eigenschappen. Hierdoor

Eerste spike-detox-protocol gepubliceerd

12 Feb, 2024 Het spike-eiwit, waaraan het lichaam wordt blootgesteld tijdens een SARS-CoV-2-infectie of als reactie op COVID-19-vaccinatie, wordt geassocieerd met verschillende gezondheidsproblemen, waaronder postviraal

De vitamine D-paradox: wat ze je niet vertellen over cholecalciferol

Kernidee
Het essay onderzoekt de paradox dat vitamine D3 (cholecalciferol) enerzijds wordt gepresenteerd als een essentiële voedingsstof en bewezen gezondheidsvoordelen heeft, maar anderzijds ook het werkzame bestanddeel van rattengif is en in veiligheidsdocumenten wordt geclassificeerd als dodelijk toxisch. Het doel van de tekst is deze schijnbare tegenstelling te begrijpen en de lezer aan te zetten kritisch na te denken over supplementen, voeding en gezondheidsclaims.
________________________________________
Hoofdpunten per thema
1. De paradox
• Studies tonen voordelen: minder progressie bij multiple sclerose, lagere kankersterfte, betere uitkomsten op de IC.
• Tegelijkertijd: rattengif werkt via exact dezelfde molecule (cholecalciferol).
• De auteur stelt: of dit is een extreem voorbeeld van “de dosis maakt het gif”, of er ontbreekt fundamentele kennis.
2. De zaak tegen vitamine D
• Veiligheidsinformatiebladen van farmaceuten melden: “dodelijk bij inslikken”.
• Werkingsmechanisme toxiciteit: hypercalciëmie → verkalking, nierschade, hartfalen.
• Productieproces: industrieel, vanuit lanoline (schapenwolvet) behandeld met benzeen, chloroform en bestraling.
• Bijwerkingen: ontregeling van mineralenbalans, uitputting van magnesium, mogelijk chronische ontstekingen.
3. De argumenten vóór vitamine D
• Klinische studies rapporteren voordelen:
o MS: 34% minder progressie.
o Kanker: 15% minder sterfte.
o IC-patiënten: lagere mortaliteit.
• Effecten vooral zichtbaar bij ernstig tekort of ziekte, minder bij gezonde populaties.
• Mogelijke verklaring: hormetische werking (kleine dosis gif → beschermende reactie van het lichaam).
4. De wankele basis van het vitamine D-paradigma
• Vitamine D is historisch niet uit natuurlijke bronnen geïsoleerd, maar via industriële processen “gecreëerd”.
• Bloedtesten meten synthetische metabolieten, waardoor structureel een tekort lijkt te bestaan.
• Epidemiologische patronen:
o Traditionele culturen (Inuit, boerenvolkeren) hadden geen supplementen maar ook geen tekorten.
o Osteoporose en auto-immuunziekten namen juist toe ná invoering van massale verrijking.
5. Alternatieve perspectieven
• Dr. Paul Mason: vitamine D is misschien geen voedingsstof maar een marker voor zonblootstelling en metabole gezondheid (vergelijkbaar met natuurlijke zonnebrand).
• Lage vitamine D-waarden correleren mogelijk met slechte gezondheid, zonder oorzaak-gevolgrelatie.
• Glyfosaat en zaadoliën zouden natuurlijke vitamine D-synthese kunnen verstoren en zo de ‘tekort-epidemie’ veroorzaken.
6. Parallel met andere toxines
• Warfarine (ook rattengif) wordt als medicijn gebruikt, maar enkel gecontroleerd bij zieken.
• Bij vitamine D is het verschil dat het massaal en ongericht wordt toegevoegd aan voedsel en aanbevolen voor iedereen.
7. Het bedrijfsmodel
• Diagnose creëert vraag (testen die tekorten aantonen).
• Suppletie en verrijking maken ontsnappen onmogelijk.
• Bijwerkingen scheppen nieuwe markten (osteoporose-, nier- en hartmedicatie).
• Grote economische belangen (miljardenmarkten voor supplementen, testen en behandelingen).
8. Conclusie
• Er is geen eenduidig antwoord: vitamine D3 is tegelijk potentieel nuttig én gevaarlijk.
• Het werkt waarschijnlijk meer als een hormoon of farmaceutische interventie dan als voedingsstof.
• Lezers worden opgeroepen kritisch te blijven, zelf verantwoordelijkheid te nemen en zich te richten op natuurlijke strategieën: zonlicht, beweging, onbewerkte voeding.
• De kernboodschap: het conventionele verhaal over vitamine D als universeel heilzaam klopt niet; de waarheid is complexer en onzekerder.

Vragen? Zoek in de kennisbank.